25 mei - de dag zit erop.

Na het ontbijt het dak erop en dicht de eerste etappe afgelegd. Iets meer dan een uurtje rijden, bij Koblenz rechtsaf het Taunus gebergte in. Veel bekende wegen gereden en ook evenzo vele die ik nog niet had gereden. Dat stuk verliep probleemloos, flinke snelheden gemaakt op de autobahn. Het is dan wel een flinke herrie binnen. Ook met het dak dicht.

De volgende route moest worden afgelegd in zo min mogelijk kilometers. Nou hebben wij een mijlenteller dus die geeft altijd minder aan maar daar zullen ze wel niet in trappen. We kennen de uitslag nog niet. Doordat je wordt uitgedaagd zo weinig mogelijk kilometers te maken kom je vanzelf op de kortste weg en dat is meestal niet die met een fijne rechte weg want die gaat eerder om het bergachtig gebied heen. Het werd dus een weg dwars door de bergen met veel scherpe onoverzichtelijke bochten. We hebben de toyo's tot het uiterste getergd en op een gegeven moment waren de remmen zo heet dat ze 't niet meer deden. Dat weten we dan ook weer, daar moeten we dus kalm aan mee doen want dat is nou eenmaal niet handig; remmen die 't niet doen. Voortaan wat minder enthousiast de bergen door. De derde etappe werd er weer eentje om te verbinden met het volgend gebied. De opgegeven coördinaten klopten helaas niet en daardoor heeft iedereen zich rot gezocht om het verzamelpunt te bereiken. De Polizei gaf ons maar net geen bekeuring voor het inrijden van een verboden gebied. Lastig hoor; duitse verkeersborden interpreteren. Dat was dan wel weer aardig van der Kommissar. De vierde etappe leidde ons binnendoor naar Ulm. We slapen hier in het Golden Tulip. We hebben een Schnitzel Wiener Art besteld met een grosser Pils. Dat ging erin als ketellapper.

Wat de spider betreft een paar verrassingen. Bij 140 km/h wordt het water tussen dak en voorruit naar binnen geperst wanneer het regent en dat druppelt op het been van de bestuurder. Ook aan zijn linkerkant komt er wat water door het condensraampje. Er zijn nog wat luchtslangen van de kachel absent waardoor er uit sommige ventilatiekanalen geen lucht komt. Er komt een piepje vanuit de motorklep. We kunnen het vooralsnog niet thuisbrengen. Verder rijdt de auto fantastisch.

Voor de goede orde; we hebben de hele dag gereden; geen tijd voor wandelingetjes of terrasjes gehad. Het was hard werk maar o zo leuk!

Hieronder zie je de aanwijzingen die we kregen vóór elke etappe, gepaard met een mondelingen toelichting.

De cockpit bij regen.....

Onderweg in Duitsland

Op één van de pleisterplaats tussen de andere deelnemers. Links van de spider een TR6 uit 1972. Rechts een Honda Civic met een gemodificeerd onderstel, getunede motor en een bijna volledig getatoueerde bestuurder.

Het was weer lunchtijd..........

Fijn, twee bedden. Dat zal de nachtrust ten goede komen. 

Ter afsluiting de schnitzel garni met aar goed Duits gebruik een saladebar. Wat een verschil met gisteravond.

Morgen  hopen we richting de Stevio te gaan. 300 kilometer hier vandaan op de hoek van Zwitserland, Italie en bijna Oostenrijk. Stond al langer op onze verlanglijst.