De Spider werd best wel smerig..........
Bij het verlaten van een verzamelpunt
Wachten op onze beurt voor een ''rijproef''
De Teamshirts!!!
De weg naar huis.........
zondag 31 mei 2015
31 mei - terugblik
Met gemengde gevoelens kijk ik terug op 2 gemiste dagen. Ik heb doorlopend de facebook pagina's van de Ramble Rallye gevolgd en de belofte die de organisatie had gedaan; ''het wordt elke dag leuker'' lijkt inderdaad te zijn nagekomen. Ik raad de echt geïnteresseerden die daar meer over willen weten aan toch vooral www.autowereld.com te raadplegen. De auteur is niet alleen enthousiast; hij weet ook heel erg goed het gevoel onder de deelnemers weer te geven. Ik heb de foto's van JJ gekregen en zal er hieronder nog een paar plaatsen.
De Spider werd best wel smerig..........
Bij het verlaten van een verzamelpunt
Wachten op onze beurt voor een ''rijproef''
De Teamshirts!!!
De weg naar huis.........
De Spider werd best wel smerig..........
Bij het verlaten van een verzamelpunt
Wachten op onze beurt voor een ''rijproef''
De Teamshirts!!!
De weg naar huis.........
woensdag 27 mei 2015
27 mei - helaas t zit erop
Door familieomstandigheden genoodzaakt zijn we de rit terug alvast begonnen. We maken de rally niet af. Morgen zullen we nog de foto's van vandaag tonen.
dinsdag 26 mei 2015
27 mei - de aanlooproute
Na een verfrissende douche zijn we er weer klaar voor. We vertrekken uit Niederau bij Lech. We krijgen een mooie berg voor onze kiezen. Kijk maar:
26 mei - prachtige rit
Het vervolg was een prachtige rit met coordinaten die ons door de mooiste plekken van Oostenrijk leidde. Watervallen, mooie dorpjes, bossen en enkeldiepe sneeuw. Ook was er een rijproef. Met een geblindeerde bril op achteruit parkeren in een 'garage' van pylonen. Zo snel mogelijk. Hiermee hebben we veel punten gescoord we waren het snelst samen met een ander. Een ander opdracht was een wegenkaart van Hongarije vinden in schaal 1 op 200.000. Dit was schier onmogelijk; slechts een enkeling had er een gescoord. Wij niet helaas. Om een uur of 8 rolden we ons hotel in. Een volle dag in de auto op prachtwegen. Check ook autowereld.com voor prachtige foto's..
De avond afgesloten in een Tirools hotel met de lokale muzikant als entertainer. We hebben ons suf gelachen...
Zie onderaan ook de kaart van de rit die we gebben gereden.
26 mei - 1e opdracht
Vanmorgen angekomen bij de Bodensee krijgen we den opdracht mee om op basis van foto's met km stand een route te rijden. Handicap voor team Rode Auto is dubbel... we hebben een mijlenteller en we weten niet precies hoe ie op nul moet. Dus alles omgerekend en daar gaan we weer. Uitgerekend onder t genot van n prima capuccino.
De rit zit erop. Eindigde in Lech. Eigenlijk in Zür. Net daarna en daar moesten we best wel even zoeken naar het verzamelpunt. We staan nu in een lange rij te wachten op een controle van de opdrachten die we onderweg moesten doen. En dat wel even duren zo te zien. Het schiet niet erg op. Onderweg nog wat fotoos gemaakt.
maandag 25 mei 2015
26 mei - eerste aanwijzing
Zo in oeren in de navi en en route. De eerste autoperikelen doen zich al voor bij college deelnemers. Een golf mk2 met een kapotte verdeler en een oude kever die bij bet rijden over een steen de bediening van versnellingsbak en koppeling beschadigde. Hopen dat t piepje bij de motor geen problemen gaat geven.
26 mei - opstaan
Vannacht heeft JJ minder geslapen door mijn geluidsoverlast. Dat komt dan weer doordat we aparte bedden en hij zijn aanhankelijkheid niet kon botvieren. Kortom, ik ben uitgerust.. JJ minder. Vandaag ramble rally t-shiets als kledij.
Zojuist autoverbruik berekend, 1 op 9,8 terwijl we het autootje niet ontzien.
autowereld.com heeft mooi geschreven over de rally en ons spidertje staat in de kijker.
http://m.autowereld.com/nieuws/autonieuws/id/22824/1ste-etappedag-ramble-rally-na-regen-komt-zonneschijn
Nu ontbijt
25 mei - de dag zit erop.
Na het ontbijt het dak erop en dicht de eerste etappe afgelegd. Iets meer dan een uurtje rijden, bij Koblenz rechtsaf het Taunus gebergte in. Veel bekende wegen gereden en ook evenzo vele die ik nog niet had gereden. Dat stuk verliep probleemloos, flinke snelheden gemaakt op de autobahn. Het is dan wel een flinke herrie binnen. Ook met het dak dicht.
De volgende route moest worden afgelegd in zo min mogelijk kilometers. Nou hebben wij een mijlenteller dus die geeft altijd minder aan maar daar zullen ze wel niet in trappen. We kennen de uitslag nog niet. Doordat je wordt uitgedaagd zo weinig mogelijk kilometers te maken kom je vanzelf op de kortste weg en dat is meestal niet die met een fijne rechte weg want die gaat eerder om het bergachtig gebied heen. Het werd dus een weg dwars door de bergen met veel scherpe onoverzichtelijke bochten. We hebben de toyo's tot het uiterste getergd en op een gegeven moment waren de remmen zo heet dat ze 't niet meer deden. Dat weten we dan ook weer, daar moeten we dus kalm aan mee doen want dat is nou eenmaal niet handig; remmen die 't niet doen. Voortaan wat minder enthousiast de bergen door. De derde etappe werd er weer eentje om te verbinden met het volgend gebied. De opgegeven coördinaten klopten helaas niet en daardoor heeft iedereen zich rot gezocht om het verzamelpunt te bereiken. De Polizei gaf ons maar net geen bekeuring voor het inrijden van een verboden gebied. Lastig hoor; duitse verkeersborden interpreteren. Dat was dan wel weer aardig van der Kommissar. De vierde etappe leidde ons binnendoor naar Ulm. We slapen hier in het Golden Tulip. We hebben een Schnitzel Wiener Art besteld met een grosser Pils. Dat ging erin als ketellapper.
Wat de spider betreft een paar verrassingen. Bij 140 km/h wordt het water tussen dak en voorruit naar binnen geperst wanneer het regent en dat druppelt op het been van de bestuurder. Ook aan zijn linkerkant komt er wat water door het condensraampje. Er zijn nog wat luchtslangen van de kachel absent waardoor er uit sommige ventilatiekanalen geen lucht komt. Er komt een piepje vanuit de motorklep. We kunnen het vooralsnog niet thuisbrengen. Verder rijdt de auto fantastisch.
Voor de goede orde; we hebben de hele dag gereden; geen tijd voor wandelingetjes of terrasjes gehad. Het was hard werk maar o zo leuk!
Hieronder zie je de aanwijzingen die we kregen vóór elke etappe, gepaard met een mondelingen toelichting.
De cockpit bij regen.....
Op één van de pleisterplaats tussen de andere deelnemers. Links van de spider een TR6 uit 1972. Rechts een Honda Civic met een gemodificeerd onderstel, getunede motor en een bijna volledig getatoueerde bestuurder.
Het was weer lunchtijd..........
Ter afsluiting de schnitzel garni met aar goed Duits gebruik een saladebar. Wat een verschil met gisteravond.
Morgen hopen we richting de Stevio te gaan. 300 kilometer hier vandaan op de hoek van Zwitserland, Italie en bijna Oostenrijk. Stond al langer op onze verlanglijst.
De volgende route moest worden afgelegd in zo min mogelijk kilometers. Nou hebben wij een mijlenteller dus die geeft altijd minder aan maar daar zullen ze wel niet in trappen. We kennen de uitslag nog niet. Doordat je wordt uitgedaagd zo weinig mogelijk kilometers te maken kom je vanzelf op de kortste weg en dat is meestal niet die met een fijne rechte weg want die gaat eerder om het bergachtig gebied heen. Het werd dus een weg dwars door de bergen met veel scherpe onoverzichtelijke bochten. We hebben de toyo's tot het uiterste getergd en op een gegeven moment waren de remmen zo heet dat ze 't niet meer deden. Dat weten we dan ook weer, daar moeten we dus kalm aan mee doen want dat is nou eenmaal niet handig; remmen die 't niet doen. Voortaan wat minder enthousiast de bergen door. De derde etappe werd er weer eentje om te verbinden met het volgend gebied. De opgegeven coördinaten klopten helaas niet en daardoor heeft iedereen zich rot gezocht om het verzamelpunt te bereiken. De Polizei gaf ons maar net geen bekeuring voor het inrijden van een verboden gebied. Lastig hoor; duitse verkeersborden interpreteren. Dat was dan wel weer aardig van der Kommissar. De vierde etappe leidde ons binnendoor naar Ulm. We slapen hier in het Golden Tulip. We hebben een Schnitzel Wiener Art besteld met een grosser Pils. Dat ging erin als ketellapper.
Wat de spider betreft een paar verrassingen. Bij 140 km/h wordt het water tussen dak en voorruit naar binnen geperst wanneer het regent en dat druppelt op het been van de bestuurder. Ook aan zijn linkerkant komt er wat water door het condensraampje. Er zijn nog wat luchtslangen van de kachel absent waardoor er uit sommige ventilatiekanalen geen lucht komt. Er komt een piepje vanuit de motorklep. We kunnen het vooralsnog niet thuisbrengen. Verder rijdt de auto fantastisch.
Voor de goede orde; we hebben de hele dag gereden; geen tijd voor wandelingetjes of terrasjes gehad. Het was hard werk maar o zo leuk!
Hieronder zie je de aanwijzingen die we kregen vóór elke etappe, gepaard met een mondelingen toelichting.
De cockpit bij regen.....
Onderweg in Duitsland
Op één van de pleisterplaats tussen de andere deelnemers. Links van de spider een TR6 uit 1972. Rechts een Honda Civic met een gemodificeerd onderstel, getunede motor en een bijna volledig getatoueerde bestuurder.
Het was weer lunchtijd..........
Fijn, twee bedden. Dat zal de nachtrust ten goede komen.
Ter afsluiting de schnitzel garni met aar goed Duits gebruik een saladebar. Wat een verschil met gisteravond.
Morgen hopen we richting de Stevio te gaan. 300 kilometer hier vandaan op de hoek van Zwitserland, Italie en bijna Oostenrijk. Stond al langer op onze verlanglijst.
zondag 24 mei 2015
25 mei - Fruhstuck
Goedemorgen,
Vroeg gaan slapen en vroeg wakker dus tijd om even te mijmeren. Moest nog eventjes denken aan de uitzonderlijke prestatie die de chef van ons hotel restaurant gisteravond heeft geleverd. Er waren namelijk vier toetjes, Tiramisu, Spekkoek, een aubergine kleurige chocolademousse en nog eentje. Het knappe is dat de chef erin is geslaagd de eerste drie toetjes alle drie exact hetzelfde te laten smaken terwijl ze er toch zo verschillend uitzagen. JJ wist nog te melden dat de met Nutella gevulde pannenkoeken ( de 4e) NIET naar tiramisu smaken. Die waren dus niet gelukt.
JJ is officieel een redneck. Dit door het zonnetje dat de hele middag met ons meereisde.Vandaag is factor 50 dus onontbeerlijk als we het weer van gisteren gaan krijgen. En dat weten we niet want we weten niet waar we heen gaan. Het is nu 9 graden en zwaar bewolkt.
Ook bedachten we dat we als we in een gebied komen waar geen telefoonverbinding is we dus ook geen navi meer hebben. We moeten dus voor vertrek elke keer de lat-lon coördinaten vertalen naar een adres. Jeroen heeft ook alvast kaarten van Duitsland, Italie en Zwitserland gedownload. We kunnen ons lastig voorstellen dat we duitsland uitkomen vandaag.
We zitten nu aan 't ontbijt.
Nu tanden poetsen en op reis.
Vroeg gaan slapen en vroeg wakker dus tijd om even te mijmeren. Moest nog eventjes denken aan de uitzonderlijke prestatie die de chef van ons hotel restaurant gisteravond heeft geleverd. Er waren namelijk vier toetjes, Tiramisu, Spekkoek, een aubergine kleurige chocolademousse en nog eentje. Het knappe is dat de chef erin is geslaagd de eerste drie toetjes alle drie exact hetzelfde te laten smaken terwijl ze er toch zo verschillend uitzagen. JJ wist nog te melden dat de met Nutella gevulde pannenkoeken ( de 4e) NIET naar tiramisu smaken. Die waren dus niet gelukt.
JJ is officieel een redneck. Dit door het zonnetje dat de hele middag met ons meereisde.Vandaag is factor 50 dus onontbeerlijk als we het weer van gisteren gaan krijgen. En dat weten we niet want we weten niet waar we heen gaan. Het is nu 9 graden en zwaar bewolkt.
Ook bedachten we dat we als we in een gebied komen waar geen telefoonverbinding is we dus ook geen navi meer hebben. We moeten dus voor vertrek elke keer de lat-lon coördinaten vertalen naar een adres. Jeroen heeft ook alvast kaarten van Duitsland, Italie en Zwitserland gedownload. We kunnen ons lastig voorstellen dat we duitsland uitkomen vandaag.
We zitten nu aan 't ontbijt.
JJ heeft ondertussen de coördinaten van onze eerste bestemming opgehaald. Voor mij bekend terrein. Echt vlak om de hoek bij Eike & Cristina. Meer mag ik er niet over zeggen hier; we mogen onze bestemmingen niet delen op social media. Het is een prachtig gebied met mooie rijwegen met in de buurt ook een heuvelklim die ik al jaren plan met de Simca een keer te doen. Maar nooit doe.
Dit zijn de coördinaten voor de puzzelaars onder u:
24 mei - de aankomst
Zoals afgesproken was ik om twaalf uur bij JJ en die stond al klaar. Helaas past niet alles in de auto en stonden we voor de keus het bagagerekje te monteren dat we voor dit ''noodgeval'' hebben aangeschaft of ''minderen''. Het werd het laatste. We hebben de gereedschapskoffer thuisgelaten en slechts de essentiële stukken meegenomen. Nu past het wel.
De mijlenteller stond op 48410 en dat betekent zoveel als 77908 kilometers bij vertrek. De auto houdt zich goed met al het gewicht achter de achteras en is niet ''staartlastig'' geworden. We hebben allebei een stuk gereden en zijn veelvuldig gestopt. Eén maal om even bij familie te stoppen waar mijn volgende project wacht op restauratie.
Eénmaal voor de shirts en we waren beiden bijzonder verrast met het prachtige resultaat.
We hebben onderweg getankt en daarna op een mooi plekje gestopt om de heerlijke chocolatechip cookies van JJ's schoonmama te nuttigen.
Toen werd het tijd voor gas op de plank en zijn we naar Tegelen gereden om mijn schoonfamilie nog even te ontmoeten. Daar waren ook mijn dame in kwestie en haar broer met vrouw en kinderen aanwezig en werd het een gezellig samenzijn compleet met koffie en vlaai.
Daarvandaan hebben we koers gezet naar ons eerste coördinaten eindpunt. Een parkeerplaats vlak naast de afrit van de snelweg. Aldaar aangekomen hing er een nieuw setje coördinaten aan het hek en troffen we andere deelnemers aan en hadden hier en daar een praatje.
De tomtom blijkt redelijk waardeloos. Erg traag, niet te lezen met het zonnetje erop en heeft nog een wegennetwerk van enige jaren geleden. Smartphone, Google maps, een roaming abonnementje van T-Mobile brachten uitkomst. De eerste ECHTE test van kaartlezer en bestuurder kwam kort daarna toen de te nemen afslag van de snelweg afgesloten bleek en er moest worden omgereden. De regel ''de navigator is de baas'' blijkt hierbij prima te werken en ik volgde gedwee JJ's instructies.
Bij aankomst in het Mercure Düsseldorf werden we onder een finishboog verwelkomd en verwezen naar de parkeerplaats.
Daar staat een bonte mengeling van auto's van oud tot splinternieuw, van traag tot supersnel en van goedkoop tot duur. Alle merken zijn vertegenwoordigd.
Bij binnenkomst wachtte ons een glaasje sekt en een prijs-vraag waarmee de eerste punten zijn te verdienen. We hebben onze spulletjes in de kamer gebracht en zijn naar beneden gegaan om van het ''all you can eat buffet'' te genieten. Ondertussen hebben we de prijs-vraag bediscussieerd en ingevuld. Zie hier het resultaat. We hebben rekening gehouden met het aantal km's per dag (450-600), de belofte dat we in één dag naar huis kunnen rijden en dat de organisator een creatief persoon is die de gebaande paden niet altijd betreedt.
Na het avondeten de briefing. Kort en goed komt het erop neer dat we morgen vanaf 8 uur de instructies mogen ophalen. Die zijn dan slechts voor het eerste stuk. We zullen drie keer naar een volgend punt worden gestuurd zodat we er pas laat achter komen waar we uiteindelijk zullen eindigen. We zullen morgen flink aan de bak moeten is de verwachting.
Het plan is morgen om 7 uur wakker te worden en te ontbijten. De instructies zullen zeer waarschijnlijk coördinaten voor het eerste uur dus we hoeven niet lang voor te bereiden voor de eerste stretch. We verwachten een volle dag sturen en zullen 's avonds hier wederom verslag doen.
Vanavond staat de mijlenteller op 48582. We hebben dus 172 mijlen afgelegd en dat is gelijk aan 277 kilometer. We zijn beiden aardig rosé gekleurd door het zonnetje; het dak is niet dicht geweest. De Spider staat op de parkeerplaats en het wordt lastig meenemen op deze manier...
En zo ziet het eruit vanuit de hotelkamer...
Nu hebben we nog wat huiswerk. Sommige van de opdrachten verwachten dat we de gereden kilometers meten vanaf het startpunt. Dit middels de dagteller. Hadden we toch een tripmaster moeten monteren? Anyway, die hebben we niet dus inderdaad met de dagteller dan maar. Echter, die geeft mijlen weer dus zullen we vanavond nog een spreadsheetje maken met Excel waarin mijlen naar kilometers worden omgerekend om bij de hand te hebben tijdens ritten waar dit van toepassing is.
Eénmaal voor de shirts en we waren beiden bijzonder verrast met het prachtige resultaat.
We hebben onderweg getankt en daarna op een mooi plekje gestopt om de heerlijke chocolatechip cookies van JJ's schoonmama te nuttigen.
Toen werd het tijd voor gas op de plank en zijn we naar Tegelen gereden om mijn schoonfamilie nog even te ontmoeten. Daar waren ook mijn dame in kwestie en haar broer met vrouw en kinderen aanwezig en werd het een gezellig samenzijn compleet met koffie en vlaai.
Daarvandaan hebben we koers gezet naar ons eerste coördinaten eindpunt. Een parkeerplaats vlak naast de afrit van de snelweg. Aldaar aangekomen hing er een nieuw setje coördinaten aan het hek en troffen we andere deelnemers aan en hadden hier en daar een praatje.
De tomtom blijkt redelijk waardeloos. Erg traag, niet te lezen met het zonnetje erop en heeft nog een wegennetwerk van enige jaren geleden. Smartphone, Google maps, een roaming abonnementje van T-Mobile brachten uitkomst. De eerste ECHTE test van kaartlezer en bestuurder kwam kort daarna toen de te nemen afslag van de snelweg afgesloten bleek en er moest worden omgereden. De regel ''de navigator is de baas'' blijkt hierbij prima te werken en ik volgde gedwee JJ's instructies.
Bij aankomst in het Mercure Düsseldorf werden we onder een finishboog verwelkomd en verwezen naar de parkeerplaats.
Daar staat een bonte mengeling van auto's van oud tot splinternieuw, van traag tot supersnel en van goedkoop tot duur. Alle merken zijn vertegenwoordigd.
Bij binnenkomst wachtte ons een glaasje sekt en een prijs-vraag waarmee de eerste punten zijn te verdienen. We hebben onze spulletjes in de kamer gebracht en zijn naar beneden gegaan om van het ''all you can eat buffet'' te genieten. Ondertussen hebben we de prijs-vraag bediscussieerd en ingevuld. Zie hier het resultaat. We hebben rekening gehouden met het aantal km's per dag (450-600), de belofte dat we in één dag naar huis kunnen rijden en dat de organisator een creatief persoon is die de gebaande paden niet altijd betreedt.
Na het avondeten de briefing. Kort en goed komt het erop neer dat we morgen vanaf 8 uur de instructies mogen ophalen. Die zijn dan slechts voor het eerste stuk. We zullen drie keer naar een volgend punt worden gestuurd zodat we er pas laat achter komen waar we uiteindelijk zullen eindigen. We zullen morgen flink aan de bak moeten is de verwachting.
Het plan is morgen om 7 uur wakker te worden en te ontbijten. De instructies zullen zeer waarschijnlijk coördinaten voor het eerste uur dus we hoeven niet lang voor te bereiden voor de eerste stretch. We verwachten een volle dag sturen en zullen 's avonds hier wederom verslag doen.
Vanavond staat de mijlenteller op 48582. We hebben dus 172 mijlen afgelegd en dat is gelijk aan 277 kilometer. We zijn beiden aardig rosé gekleurd door het zonnetje; het dak is niet dicht geweest. De Spider staat op de parkeerplaats en het wordt lastig meenemen op deze manier...
En zo ziet het eruit vanuit de hotelkamer...
Nu hebben we nog wat huiswerk. Sommige van de opdrachten verwachten dat we de gereden kilometers meten vanaf het startpunt. Dit middels de dagteller. Hadden we toch een tripmaster moeten monteren? Anyway, die hebben we niet dus inderdaad met de dagteller dan maar. Echter, die geeft mijlen weer dus zullen we vanavond nog een spreadsheetje maken met Excel waarin mijlen naar kilometers worden omgerekend om bij de hand te hebben tijdens ritten waar dit van toepassing is.
Abonneren op:
Posts (Atom)